Zjedzenie choćby kawałka surowej pigwy Cydonia oblonga może naprawdę zniechęcić do uprawy tych owoców. Surowe są twarde jak kamień i w dodatku bardzo cierpkie, prawie tak samo jak owoce pigwowca (obydwie rośliny są bardzo często mylone). Pigwa pospolita w naszych warunkach klimatycznych może być uprawiana jako krzew lub niskopienne drzewko. Kiedyś pigwy szczepiono przeważnie na głogu.
Ze względu na kształt owocu, pigwy można podzielić na jabłkowe, reprezentowane m.in. przez odmianę ‘Konstantinopeler’, oraz gruszkowe, do których zalicza się m.in. odmiana Vranja. Ponieważ pigwy są samopylne, do zawiązania owoców wystarcza im jeden egzemplarz danej odmiany. Ozdobne kwiaty w kolorach od bieli do różu zawiązują się na przełomie maja i czerwca, przeważnie na wierzchołkach pędów.
Po kwitnieniu pigwy rodzą do późnej jesieni duże, żółte owoce, które nadają się do zbioru dopiero wówczas, gdy ze skórki zniknie charakterystyczny meszek, a powierzchnia owocu będzie gładka. Aromatyczne owoce można wykorzystać do celów dekoracyjnych lub przeznaczyć na przetwory. Ponieważ zawierają dużo pektyn, doskonale nadają się na marmolady i galaretki.
Małe owoce pigwowca mogą być wykorzystywane w ten sam sposób, co owoce pigwy pospolitej. Jabłuszka zawiązują się z bardzo ładnych czerwonych kwiatów, dojrzewając w ciernistych gronach. Są bardzo kwaśne i twarde, ale za to wyjątkowo aromatyczne. Krzewy pigwowca nie przekraczają 2 m wysokości i rosną bardzo gęsto, dlatego coraz częściej sadzi się je na żywopłoty.