Moda na różne krzewy ozdobne często pojawia się niespodziewanie, trwa krócej lub dłużej, po czym przemija, a łaskami obdarza nowych wybrańców. Tylko róże od wieków rosną niemal w każdym ogrodzie. Sadzimy je wciąż na nowo: co pewien czas odmładzamy starzejące się kolekcje lub wzbogacamy je o nowe odmiany. Najbardziej popularne są róże krzewiaste: wielokwiatowe, zwane także poliantami, oraz wielkokwiatowe mieszańce herbatnie.
Różane krzewy możemy sadzić wiosną (w kwietniu) lub jesienią (najlepiej w październiku). Jesienny termin sadzenia ma więcej zalet. Właśnie o tej porze roku szkółkarze wykopują róże z pola i w sprzedaży jest najwięcej odmian – mamy więc w czym wybierać. Posadzone jesienią krzewy ukorzeniają się zwykle jeszcze przed zimą i dzięki temu wiosną wcześnie zaczynają rosnąć. Trzeba jednak starannie zabezpieczyć je przed mrozem. Młode, nie-zdrewniałe korzenie łatwo przemarzają, a wtedy cały krzew może uschnąć.
W Polsce róże sprzedaje się niemal wyłącznie z od krytym systemem korzeniowym (w krajach zachodnich produkuje się także róże ogrodowe w poj emnikach). Przy zakupie należy wybierać silne krzewy jednoroczne -takie, które mają koronę składającą się z 3-5 młodych (zielonych) pędów z kilkoma dobrze wykształconymi pąkami. Grube gałęzie pokryte ciemną korą świadczą o tym, że roślina jest starsza niż powinna i będzie chorowała po posadzeniu (kilkuletnich róż się nie przesadza). Jeżeli kupujemy róże wiosną, nie decydujmy się na te, które już mają liście. Korzenie powinny być zdrowe – bez kalafiorowa-tych wyrośli – mocno rozrośnięte, długości około 20 cm. Ważne też, by nie były zbytnio przesuszone. Kupione róże należy jak najszybciej posadzić. Jeśli możemy to zrobić dopiero za kilka godzin, owińmy je kawałkiem wilgotnego materiału lub wstawmy do wody.
Miejsce na różaną rabatę
Róże lubią miejsca osłonięte od wiatru, słoneczne albo lekko zacienione. Najlepiej rosną na żyznej, lekkiej glebie o obojętnym lub lekko kwaśnym odczynie. Niektóre radzą sobie także na niezbyt urodzajnym podłożu. Odporność na niekorzystne warunki środowiskowe mogą „zapożyczać” od dzikich gatunków. Róże ogrodowe, okulizowa-ne na róży dzikiej (Rosa canina), rozwijają silny i głęboki system korzeniowy, który łatwo czerpie substancje pokarmowe i wodę. Nie należy ich sadzić jedynie na ciężkich podmokłych glebach gliniastych oraz jałowych piaskach.
Rabatę przeznaczoną dla róż trzeba przekopać mniej więcej na 30 cm głębokości i nawieźć super-fosfatem lub przefermentowanym obornikiem (ostatnio w sklepach można też kupić nawozy przeznaczone specjalnie dla róż).
Niskie odmiany róż krzewiastych sadzimy w odstępach o połowę większych niż szerokość ich korony, zwykle w rozstawie 0,5 x 0,8 m. Róże wielokwiatowe można sadzić nieco gęściej, gdy jednak wokół krzewów jest sporo wolnego miejsca, łatwiej unikniemy kontaktu z ich ostrymi kolcami w czasie pielęgnacji.
Po kilku lub kilkunastu latach (w zależności od odmiany) róże zaczynają słabo rosnąć i gorzej kwitną. Trzeba je wtedy wyrzucić.
Pamiętajmy, by nie uprawiać róż w tym samym miejscu dłużej niż 10-15 lat (a na słabych glebach nawet krócej) – należy dać rabacie „odpocząć”, sadząc inne gatunki roślin. Nowe krzewy róż można posadzić tam dopiero po 4-5 latach.