Bylica piołun

Artemisia absinthium L. Piołun.

Piołun jest byliną o silnej tendencji do drewnienia dolnych partii rośliny. Rośnie dziko na całym obszarze Europy i Azji. Znany w starożytności, należy do roślin owianych wieloma legendami i przesądami. Ceniony zarówno jako lek i jako przyprawa.

Surowcem przyprawowym są niezdrewniałe wierzchołki roślin, ścinane na początku kwitnienia oraz przyziemne pozwijane liście o srebrzysto szarozielonej barwie. Surowiec ma gorzki smak i swoisty, silny zapach. Do głównych związków czynnych należą: gorycze (absyntyna, anabsyntyna), flawonoidy, garbniki, kwasy organiczne oraz olejek w ilości około 0,5%, którego głównym składnikiem jest trujący tujon. Gorycze występujące w piołunie pobudzają wydzielanie soku żołądkowego. Olejek, drażniąc nerwy powonienia, zwiększa wydzielanie śliny, soku żołądkowego i żółci. Przyprawiać piołunem należy ostrożnie ze względu na szkodliwe działanie na organizm wspomnianego tujonu.

Ziele piołunu stosuje się głównie do przyprawiania pieczeni wieprzowej. W mieszance z innymi ziołami używa się piołunu do produkcji wermutów.