Alpinia

Bylina ta należy do rodziny imbirowatych (Zingiberaceae) i rzeczywiście wyglądem przypomina imbir. Wytwarza kłącza, z których wyrastają bogato ulistnione łodygi. W naturze rośnie we wschodniej Azji. W kwiaciarniach spotyka się dwa gatunki alpinii – jeden o wąskich szarych liściach, od spodu wiśniowych (niestety, roślina ta jest trudna w uprawie), drugi o szerokich, pstrych, zielono-żółtych.
W mieszkaniu najlepiej ustawić alpinię w ciepłym miejscu, ale z dala od gorącego kaloryfera, gdyż nie znosi ona suchego powietrza. Jest bardzo wrażliwa na niską temperaturę (zimą koniecznie trzeba ją zdejmować z okna podczas wietrzenia pokoju). Roślina ta lubi dużo światła, ale ostre słońce może poparzyć jej liście. Dobrze rośnie w próchnicznej ziemi, bogatej w składniki pokarmowe: podłoże powinno być stale lekko wilgotne. Zimą alpinię rzadziej podlewamy, natomiast powinniśmy ją codziennie zraszać. Od marca do końca września co 2-3 tygodnie dokarmiamy roślinę roztworem nawozów wieloskładnikowych. Silnie rozrośnięte kłącza możemy podzielić ostrym nożem na mniejsze fragmenty, najlepiej wiosną lub na początku lata.