Pamiętajmy, że większość roślin cieniolubnych dobrze się rozwija jedynie na siedliskach żyznych i wilgotnych. Najlepiej rosną w pobliżu oczka wodnego. Jeśli go nie ma, musimy rośliny często podlewać, zwłaszcza te mieszkające pod drzewami. Ich gęste korony zatrzymują bowiem krople deszczu, a korzenie czerpią mnóstwo wilgoci z gleby. Największą tolerancją na niedobór wody odznaczają się bergenie, konwalie, barwinek, paproć narecznica samcza i funkie.
Aby przygotować rabatę dla roślin cieniolubnych, przekopujemy glebę, dodając dużo kompostu (najlepiej z liści) i odkwaszonego torfu. Zabieg ten poprawia pojemność wodną i zasobność podłoża. Jeśli rabata znajduje się pod drzewami, warto nieco prześwietlać ich korony, by docierało tu więcej wody deszczowej, a cień nie był zbyt głęboki.