Wśród roślin doniczkowych są i takie gatunki, które tworzą bulwy z części pędu lub fragmentów korzeni, np. kaladia, syningie, cantedeskia Elliotta i Rehmanna oraz gloriozy (G. rothschildiana). Wykopujemy je wiosną, w końcowej fazie spoczynku rośliny. Duże bulwy z kilkoma „oczkami” można podzielić za pomocą czystego ostrego noża. Rany zasypujemy węglem drzewnym i pozostawiamy, by obeschły, następnie bulwy sadzimy płytko w nowych doniczkach.
Pseudobulwy
Specyficznym rodzajem bulw są pseudobulwy powstające u wielu gatunków storczyków przez rozrost dolnych międzywęźli pędów nadziemnych. Tworzą je cymbidia, dendrobia lub katleje. Storczyki te dzielimy na części mające po 2-3 pseudobulwy. Trzeba przy tym szczególnie uważać na grube, kruche korzenie, by ich nie uszkodzić. Wszelkie rany storczyków bardzo trudno się goją i często są przyczyną braku sukcesów w rozmnażaniu tych roślin. Pamiętajmy też, że storczyki dobrze rosną w dużych kępach, nie niepokojone przez dłuższy czas, dlatego nie dzielmy ich częściej niż co 3-4 lata. Najlepiej robić to wówczas, gdy u podstawy najmłodszych pędów tworzą się młode korzenie (zwykle pod koniec okresu spoczynku). Podzielone rośliny sadzimy płytko, ale tak, by korzenie zostały przykryte podłożem.