Chrzan zawiera dużą ilość olejków eterycznych, o czym wiedziano już przed wiekami, stosując korzenie chrzanu do celów leczniczych i jako przyprawowę. Wzrostowi popularności warzywa przysłużyła się jego duża wytrzymałość na mróz i nieprzeciętna siła wzrostu, co w pewnych warunkach może stać się wręcz uciążliwe, ponieważ gdy rośliny się przyjmą, zaczynają szybko się rozprzestrzeniać.
Podłoże pod uprawę chrzanu powinno być luźne, próchniczne, a ponadto wilgotne i ciepłe. Zapotrzebowanie na pokarm pokrywa dawka kompostu lub umiarkowana porcja pełnoskładnikowego nawozu. Ładnie ukształtowane, proste i względnie gładkie korzenie można uzyskać tylko z rocznej uprawy. Potrzebne do tego korzenie (długości od 30 do 40 cm) można pozyskać z ubiegłorocznych roślin zbieranych jesienią (i zimowanych w piasku w chłodnym magazynku).
Przed wysadzeniem roślin w kwietniu środkową część korzenia należy dokładnie przetrzeć wilgotną ostrą ściereczką, aby usunąć niepotrzebne korzenie boczne. Korzenie układa się na ukos, aby główka (grubszy koniec) leżała mniej więcej 3 cm pod powierzchnią ziemi, zaś koniec korzenia – na głębokości ok. 10-15 cm (patrz ilustracja powyżej).
Z młodych, wyrastających pędów pozostawiamy tylko jeden najsilniejszy.
Aby uzyskać gładkie korzenie, w lipcu musimy rośliny ostrożnie odsłonić i usunąć z korzenia (na długości ok. 25 cm) wszystkie korzenie boczne. Następnie zasypujemy korzeń ziemią i obficie podlewamy.
Zbiory rozpoczynają się późną jesienią, kiedy liście są już obumarłe. Zanim chrzan trafi do skrzynek, jeszcze raz musi być starannie oczyszczony z korzeni bocznych. Chrzan sadzi się w rzędach w odległości 50-70 cm, w rzędzie natomiast w rozstawie 30-40 cm. Koniec jednej sadzonki znajduje się w odległości 5 cm od końca drugiej. Części wierzchołkowe rośliny powinny być ułożone w tym samym kierunku.